Mijn observatie en participatie

Els creëerde de sfeer en de setting waarin lachyoga mogelijk werd. Als een ritueel zat er een vaste volgorde en opbouw in de sessie en was er een 'leider' die iedereen hier doorheen leidde. Door de lachoefeningen die Els met de participanten uitvoerde, ging het 'lachen zonder humor' steeds beter. Els ging van een soort theatersport-oefeningen naar steeds vrijere oefeningen om te eindigen met ongebonden lachen bij de lachmeditatie. De participanten waren in het begin wat terughoudend en ongemakkelijk.Op het begin kwam het lachen nog wat onwennig en geforceerd voor. Dit ging steeds meer over in natuurlijk lachen, door de werking van het principe 'motion creates emotion'.
Els crëerde een context door haar uitleg,haar lachen en de leidraad, waarin mensen durfden te lachen zonder dat er humor aan te pas kwam, wat anders is dan hoe we normaal lachen.

De participanten reflecteerden positief op de ervaring. Ze voelden zich naar de sessie 'tevreden met zichzelf', 'ontspannen' en maakten zich 'nergens meer druk om'. Ondanks dat voor de meeste participanten de bezigheid nog wat onwennig aanvoelde, waren de participanten zelfbewust bezig en groeiden gedurende de setting in het ritueel van de lachyoga, wat je 'spiritueel' groeien zou kunnen noemen.

Ik wil dat lachen serieus wordt genomen. Madan Kataria heeft het heel goed begrepen: het verbetert je geestelijke en lichamelijke toestand als je meer lacht. Ik hoop dat je vanzelf moet (glim)lachen van deze website, dat de kleuren je vrolijk maken en dat de foto’s samen met je spiegelneuronen ervoor zorgen dat je hetzelfde doet als het personen op de foto's en video's: lachen.

Ik ben gedurende de sessie niet tot het punt gekomen dat mijn lachen als beweging overging in mijn natuurlijke lach. Het lachen bleef voor mij een geforceerd, of in ieder geval bewust-in-gang-gezet doen. Af en toe lachte ik zonder dat ik het in de hand had, maar dat was eerder fysiek vreemd, dan dat mijn emoties de overhand hadden. Het leek eerder een soort reflex, niet een uiting van mijn gevoel. Voor mij was de beleving dus voornamelijk een acteersessie, een soort theatersport. Dit lachen was anders dan hoe ik het gewend ben, hoe lachen voelt. Dat neemt niet weg dat ik het vermakelijk vond om te doen en er vrolijk van werd.

Ik heb 'Els en haar lachyoga' gefilmd vanuit het idee dat de kijker het gevoel moet krijgen dat hij/zij er zelf bij is. Ik wil dat de kijker de lachsessie meebeleeft. Op deze manier heb ik ook gemonteerd.Ik heb totale shots gemixt met close-ups en mediums: alsof de camera een participant is om zo de kijker ook een participant te maken.

Ik heb het reflectie-interview met Els in de film gemonteerd om een extra perspectief toe te voegen, tot die tijd heeft de kijker vanuit zijn eigen beleving naar de lachsessie gekeken. Door dit interview weet de kijker ook hoe Els de lachsessie beleeft. Zo heb ik mijzelf met mijn camera opgesteld als een brug tussen de lachyogawereld en de wereld van de kijker. Samen met mij ontdekt de kijker lachyoga.

Mijn website is ook opgebouwd vanuit deze methode. De bezoeker maakt kennis met lachyoga vanuit de perspectieven van de hoofdpersonen die ik heb aangedragen op de hoofdpagina: Els, Madan Kataria, mijzelf en vanuit het perspectief van de participant.